Als ik vooraf een wens had mogen doen voor de vogel die ik het liefst in mijn Italiaanse vakantietuin zou zien, dan had ik zonder meer gekozen voor de hop. En warempel, zonder deze wens zaten er op het hoogtepunt zelfs drie! Direct bij aankomst reed ik na het uitpakken van onze vakantiespullen mijn auto naar de parkeerplaats en wat schetst mijn verbazing als ik echt bijna een hop omver rijd! Dat was de voorbode van enkele ontmoetingen met deze fraaie zomerse schone.
In de eerste week wordt mijn zoontje van vijf, Arnout, een paar dagen ziek. We zijn veroordeeld tot vakantie in en om het huis. Om van de nood een deugd te maken, ga ik diverse keren op zoek naar de hop. Vooral op het heetst van de dag zie je de hoppen. Ze scharrelen dan in de schaduw onder de struiken van de tuin of onder de olijfbomen in de boomgaard even buiten de tuin. Op een keer zie ik dichtbij de weg een hop tussen de olijfbomen. Ik besluit de auto op te halen en die heel zachtjes dichtbij de hop te parkeren. Terwijl ik uit het open raampje mijn fotokanon installeer, neemt de hop een soort dreighouding aan. Het levert een voor mij unieke foto op van de hop in optima forma!
De mooiste belevenis moet dan nog komen. Op één van de laatste dagen zie ik tijdens het eten in mijn ooghoek in de tuin even verderop weer een hop. Na het eten sluip ik tot aan de dichtsbijzijnde boom op een meter of vijf. De boom is dik en de hop heeft me nog niet door. Voorzichtig kijk ik met lens het hoekje om. De hop ziet me, maar blijft zitten en terug kijken. Ik kan mijn camera steeds duidelijker tonen en na circa 10 minuten begint de hop gewoon te fourageren. Het enige dat me hindert, is de kramp in mijn armen, waarop ik liggend op de grond mijn foto’s maak. De mooiste momenten zijn als de hop ineens even zijn kuif opzet. Ik kan niet echt ontdekken waarom de hop dat doet. Het lijkt op een soort poetsgedrag: even de kopveren uitschudden en dan weer verder. Ik besluit nog wat dichterbij te kruipen en kom achter de boomstam vandaan. De hop staat het me toe tot op twee meter te komen. Echt fantastisch! Uiteindelijk vindt de hop de fotoreportage genoeg en besluit met een kort hoepoe een nieuw italiaans avontuur op te zoeken…
Super-gave foto’s!!! Ik ben helemaal jaloers. Mag ik er één gebruiken voor mijn vakantie-album? Ook wij hadden een hop in de tuin van ons vakantiehuis, maar het is me niet gelukt om ‘m op de gevoelige plaat vast te leggen. Die ‘van ons’ was nogal schuw…
Kies er maar eentje uit, dan stuur ik je wel toe!
Groet, Martijn
pracht plaatjes (foto), ik heb ze ook hier de hop (in portugal)
dichter dan 10 meter kom ik niet.
groetjes
geweldig Martijn, ik deel je opwinding. ooit zag ik mijn eerste in Hoek v Holland en dacht dat het een kakatoe was. daarna in Toscane en de Provence. Bij Saint-Tropez vloog er eentje mee met de auto.
Gisteren was ik in Tilburg bij een vogelvereniging en er was een gekweekt exemplaar te koop. Dat kan ook kennelijk.
groet Tom