Tussen de regenbuien door konden we zondagmiddag even een wandelingetje in de buurt maken. Terug bij huis was er ineens een spektakel van pimpelmezen. Twee jonge mezen zaten luid piepend, twee oudervogels te commanderen om snel met hapjes hun hongerige keeltjes te vullen. Gauw mijn camera gehaald. Snel m’n converter ertussenuit. Het speelde zich allemaal op een paar meter af. De hoek was wel een beetje lastig en het weer zat qua licht ook niet echt mee. Maar ik kon toch een paar fraaie fotootjes schieten. Tot Arnout, mijn zoontje, het zo interessant vond, dat hij, zijn ook nooit stil staande retteltje, luid open zette precies onder de meesjes. Dat vonden ze wat teveel van het goede. Dus vlogen ze een paar bomen verder… Het feest was weer voorbij (voor de cameraman).